15 lutego 2021 r. Ministerstwo Finansów wydało interpretację ogólną w sprawie rozliczania faktoringu na gruncie CIT (link: sip.mf.gov.pl).
Rodzaje faktoringu
Na wstępie Minister Finansów wspomina o trzech rodzajach faktoringu:
- faktoring pełny – faktor wraz z przejęciem prawa do wierzytelności, przejmuje na siebie także ryzyko niewypłacalności kontrahenta,
- faktoring mieszany – faktorant przenosi część ryzyka niespłacenia zobowiązania na faktora, tj. faktor przejmuje ryzyko tylko do wysokości ustalonej kwoty,
- faktoring niepełny – faktor nie bierze na siebie ryzyka niewypłacalności kontrahenta.
Czy faktoring to oddzielna transakcja?
W pierwszej kolejności MF postanowiło rozstrzygnąć kwestię czy sprzedaż wierzytelności w ramach faktoringu stanowi oddzielną transakcję względem dokonanej wcześniej przez niego na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług, w związku z którą podatnik ten wykazał z tego tytułu przychód należny.
Zdaniem Ministra Finansów: „odpłatne zbycie przez podatnika podatku dochodowego wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez takiego podatnika na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od wskazanej sprzedaży towarów lub usług operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy wierzytelności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu.”
Przychody podatkowe
Konsekwencją uznania faktoringu za oddzielną transakcję, jest konieczność rozpoznania podwójnego przychodu: raz na podstawie faktury sprzedażowej (sprzedaż towaru lub usługi), a drugi raz przy „sprzedaży” wierzytelności na rzecz faktora.
Koszty podatkowe
Przepis regulujący kwestię kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży wierzytelności (art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT) został zmieniony z początkiem roku 2018. W brzmieniu od 2018 r. „nie stanowią kosztu uzyskania przychodu straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny – do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.” W praktyce wierzytelności sprzedaje się ze stratą tj. za cenę niższą od wartości nominalnej. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, strata nie może być kosztem podatkowym, jeśli podatnik nie zarachował wcześniej wierzytelności jako przychód należny.
Minister w omawianej interpretacji potwierdził, że w przypadku faktoringu kosztem może być cała wartość sprzedawanej wierzytelności (w kwocie brutto).
Konsekwencje podejścia fiskusa
Wskazane w interpretacji skutki przeniesienia (sprzedaży) wierzytelności w podatku dochodowym nie wywołują dodatkowego zobowiązania podatkowego do zapłaty (przychód pomniejsza się o koszt podatkowy). Niemniej jednak podatnicy są obowiązani do wykazania „podwójnego” przychodu w związku ze sprzedażą wierzytelności. Od wielkości przychodu zależy m.in. to, czy podatnik ma status małego podatnika oraz jakie ma obowiązki sprawozdawcze. Do obowiązków sprawozdawczych uzależnionych od przychodów zalicza się:
- Obowiązek sporządzenia strategii podatkowej,
- Sprawozdanie o terminach zapłaty,
- Publikacja danych największych podmiotów CIT.
Od wysokości przychodu uzależniona jest także właściwość urzędu skarbowego.
Interpretacja Ministra Finansów, zgodnie z którą przy faktoringu należy rozpoznawać dodatkowe przychody (i koszty) może zatem kreować dla Państwa wiele nowych obowiązków.
___
W przypadku zainteresowania zagadnieniem, zapraszamy do kontaktu biuro@abctax.com.pl
Nie zapomnij sprawdzić, co słychać na naszym Facebooku i Linkedinie!